شیح در بین قوم بلوچ همان شیخ باید باشد. چرا که در زبان بلوچی غالبن ح جای خ را می گیرد کلماتی مانند خون ،خالو ، خُرد ، و ... را حون ، حالو ، حُرد ، و مانند این تلفظ می نمایند. کلمه شیح هم وارد بر همین قاعده و در واقع همان شیخ موجود در کتابت های موجود است اما نه کاملن حامل معنای شیخ رایج در بین عرب و نه شیخ رایج در اصطلاحات دینی است بلکه چیزی شامل هر دو و یا بین این دو. در واقع سیح __ البته با این املا که اینک نگارش می کنیم و امکان دارد کسان دیگری با املاهای مانند شیه یا شیئ و یا دیگر نگارش کنند __ اگر مرام و مقصد شیح رایج در ادبیات گفتاری بلوچی است که به معنای شخص بزرگ و بجا رسیده ای است که در بین جماعتش به کمالاتی شهرت دارد. شیح ها البته خود را قومی مجزا هم قلمداد می کنند صرف نظر از اینکه همه بلوچ های مکران در شجره انساب به نوعی به نسب شیح می رسند و نام های افرادی مانند شیح قلندر و شیح فراست و شیح رستم و شیح باجک و مانند اینها نام نیاهایی است که در برخی شجره نامه ها دیده می شود.
شیح قصه ما هم شیح مرید است البته معلوم نیست همان شیح مرید موجود در ادبیات شفاهی و فولکور بلوچان باشد که مانند این حقیر ( میر چاکر شیحق) پس از سالها که رخ در نقاب خاک کشیده است اینک در فضای مجازی خود را به ما رسانده ادعای بجا رسیدگی و صاحب کرامات بودن دارد و یا شیح مرید عصر جدید ماست که افتخار مصاحبت با ایشان به ما رسیده است.
ادامه مطلب ...